Voor wie niet bekend is met Peter Verhelst: zorg dat daar verandering in komt! Zeker als u houdt van postmoderne sprookjes, uitdagend taalgebruik, een sfeer van lichamelijkheid in een doolhof van mythologische allusies en intertekstuele verwijzingen naar voornamelijk Griekse mythen en sagen, maar ook naar de katholieke religie.
Laat me duidelijk stellen: ik ben geen Verhelst-kenner, althans niet als we het hebben over zijn proza. Wel ben ik enorm gefascineerd door en bekend met zijn theatraal werk, dat eerder een performance-achtige lucht ademt. Maar naar aanleiding van een mastervak aan de Universiteit van Antwerpen dat ik volg, koos ik dus voor zijn boek 'Zwellend Fruit', vermist daar een uitgesproken mythologie achter schuilgaat.
Het boek is echt een lekkernij voor de eposliefhebber, het explodeert bijna vanwege de talloze verwijzingen en mystieke kantjes. Van de structuur (het sprookje op p. 100 getiteld 'Sprookje dat in de spiegel moet worden gelezen' staat dan ook letterlijk in spiegelschrift gedrukt) tot de woordkeuze doet het perfect wat het moet doen: de lezer omarmen met een of meerdere oude sage(n) maar op een postmoderne manier. Ik weet dat die term niet veel betekenis (meer) draagt behalve dan de typische 'aporic view', maar ik doel hier op het feit dat dit boek vlot leest, maar toch wil de lezer elk woord of elke zin drie keer opnieuw lezen. Met andere woorden, je wil niets missen van de surrealistische, soms bijna absurde taal van Verhelst. Je wil de woorden niet enkel lezen, je wil je de beelden niet enkel levendig voor de geest halen. Je wil de woorden leven en voelen. Dat is net het vitalistische karakter van de Brugse schrijver waar iedereen het m.i. over heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten